Vertrokken kunstenaars tonen verdwenen Westland: Buitenplaatsen nu kunstwerken in Hofboerderij
Twee alweer jaren geleden uit het Westland vertrokken kunstenaars ontdekten hoeveel Buitenplaatsen hier zijn verdwenen. Hoe de landschappen zijn veranderd. Het werd een bijzondere expositie in de Hofboerderij in Wateringen.
Rien van den Anker 14-01-23, 16:33
Sommige Westlanders worden meer Westlander nadat ze vertrokken zijn, gaan zich er ook meer voor interesseren. Landschapsarchitect Marcel Eekhout moet wel om dat beeld lachen. Toegegeven, hij en zijn nichtje, schilderes Elise, zijn er mooie voorbeelden van.
De eerste woont en werkt in het Brabants Schijndel, zij in Zoetermeer, maar beiden hebben nog steeds iets met hun Westlandse geboortegrond. En niet alleen omdat ze familiaal verbonden zijn met het gelijknamige bouwbedrijf in Kwintsheul. „Tja, het is toch je jeugdtijd. We zijn ooit voor de studie weggegaan en elders terechtgekomen.”
Maar juist daardoor kijken ze met andere ogen naar het gebied waar ze hun eerste jaren doorbrachten. „Je komt er nog geregeld, maar niet meer dagelijks en je gaat ook andere dingen zien dan wanneer je er zelf was blijven wonen.”
Marcel Eekhout: “Het is verdrietig dat er zó veel is verdwenen.”
Het was het boek Buitenplaatsen in het Westland van het Historisch Genootschap Oud-Westland dat hun de ogen deed openen. Wat een gebied met fascinerende landgoederen en prachtige huizen waar rijke Hagenaars en Delftenaren woonden, concludeerde Marcel. ,,En tegelijkertijd wat verdrietig dat er zó veel is verdwenen.”
Verdriet dat volgens hem ook een positief bijeffect had. „Dan lees je ook dat die gefortuneerden terugkeerden naar de stad en dat hun groente- en bloementuinen de eerste aanzet zijn geworden van de tuinbouw.” Die beelden rommelden in hun hoofden en leidde tot een nieuwe collectie van twee totaal verschillende soorten kunst. Artistieke werkstukken die eigenlijk alleen maar kunnen zijn gemaakt door vertrokken Westlanders die De Glazen Stad nu met totaal andere blik bekijken.
Rafelranden
„Ik heb bijvoorbeeld een project gemaakt dat bestaat uit zo’n honderd porseleinen, bijna doorzichtige, bordjes met zichtbare rafelranden die het verdwijnen van die buitenplaatsen symboliseren. In feite geef ik daarmee aan dat die bordjes de sporen zijn die de geschiedenis achterlaat in het huidige landschap. Die aantonen dat het verleden niet meer aanwezig is”, legt Eekhout creatief uit. Ook maakte hij gebruik van Delfts Blauw, dat toentertijd exclusief in zwang was.
Hij heeft daarnaast een serie keramische werken gemaakt die een link leggen met de archeologische schatten die in de loop der tijden aan de oppervlakte zijn gekomen in het Westland. ,,Door bijvoorbeeld opgravingen en ook verzakkingen. Die zijn ook gevonden rondom de Hofboerderij, waar eeuwen geleden het slot Het Hof was, later een klooster en ook een Buitenplaats.”
Historische restanten
Die historische restanten heeft hij nu artistiek gemaakt van transparant porselein. En om het effect van fragiliteit te vergroten verlicht hij ze met waxinelichtjes en led-lampjes.
Zijn nichtje Elise heeft daarnaast op geheel eigen wijze schilderend weergegeven hoe zij het veranderende landschap van Westland heeft ervaren. Zo toont zij onder meer de Zandmotor en het nog ruime duingebied van Monster. ,,Het is fascinerend hoe zij haar kunstwerken dan breed voorziet van gouden en zilveren letters die het beeld met een eigen verhaal als het ware versterken.”
De expositie ‘Schoonheid van imperfectie’ is tot en met 29 januari elke zaterdag en zondag te zien van 13.30 tot 17.00 uur in de Hofboerderij in Wateringen. Op zaterdag 29 januari is er een lezing waarop beide kunstenaars vertellen hoe zij het onzichtbare zichtbaar wilde maken.
